Dorothy Snot | Κέντρο Προσχολικής Αγωγής

Αρχή Μας αρέσει Να μαθαίνουμε Η πρώτη μου χρονιά στο σχολείο Dorothy Snot
17.08.2014

Η πρώτη μου χρονιά στο σχολείο Dorothy Snot

Κατηγορία Να μαθαίνουμε
από την Τάνια Μούτσιου --
παιδαγωγό και συνοδό σχολικού στην Dorothy Snot --

Η πρώτη μου χρονιά στο σχολείο Dorothy Snot.
Είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου συμβεί. Ήταν μια χρονιά που τα είχε όλα· αγάπη προς και από τα παιδιά, δημιουργική διάθεση, γνώση, καινούριες εμπειρίες, ανυπομονησία για μεγαλύτερη συμμετοχή, ενθουσιασμό, χαμόγελα αλλά και απογοήτευση και δυσκολίες. Όλα απολύτως φυσιολογικά.
 
Ως νέα παιδαγωγός, ίσως στην αρχή να επιθυμούσα να είχα στα χέρια μου ένα εγχειρίδιο δράσης και συμβουλευτικής που θα με καθοδηγούσε σε κάθε βήμα μου εντός και εκτός της τάξης και θα με έβγαζε από αδιέξοδα της καθημερινότητας στον παιδικό σταθμό. Κάτι τέτοιο ΕΥΤΥΧΩΣ δεν υπάρχει!

Ζώντας την καθημερινότητα του σχολείου DorothySnot, συνειδητοποίησα ότι τα παιδιά μαθαίνουν πώς να σκέφτονται και όχι τι να σκέφτονται και ότι τα ίδια είναι σε θέση να αποφασίσουν τι θέλουν να μάθουν και με ποιον τρόπο, πάντα με την καθοδήγηση των συναδέλφων παιδαγωγών.

Παρατήρησα από την πρώτη στιγμή ότι οι δασκάλες αφουγκράζονται τα παιδιά, τις επιθυμίες, τις απορίες και τις ανάγκες τους και στη συνέχεια τις ενσωματώνουν σε δραστηριότητες μέσα στα projects. Γνωρίζουν το μυστικό για να μένουν για πάντα «νέες»!

Γνωρίζουν ότι τα παιδιά είναι διαφορετικά κάθε χρονιά κι ότι η κάθε ομάδα έχει τη δική της δυναμική που σε οδηγεί και σου δείχνει το δρόμο στον οποίο θέλει να βαδίσει. Αυτό το μυστικό θα προσπαθήσω και εγώ να «κλέψω», να ακούω, δηλαδή, και να μαθαίνω μαζί με τα παιδιά. Ευτυχώς στο σχολείο δεν έχουν υιοθετηθεί οι τυπικοί και άτυποι τρόποι προσέγγισης της γνώσης.

Στο σχολείο αυτό με γοήτευσε επίσης το γεγονός ότι το παιχνίδι μπαίνει στο επίκεντρο των καθημερινών δραστηριοτήτων, βοηθώντας τα παιδιά να δοκιμάσουν, να μάθουν, να προσπαθήσουν ή ακόμα και να αποτύχουν. Επιπλέον, απόλαυσα τη συνεργασία των παιδιών (όλων των ηλικιών του σταθμού) μεταξύ τους κατά τη διάρκεια των projects (τα βρέφη βρήκαν τη χελώνα, τα νήπια τής έφτιαξαν σπίτι και όλο το σχολείο ψήφισε για να επιλέξει το όνομά της).

Αυτό που βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι η συμμετοχή όλων εμάς των παιδαγωγών σε σεμινάρια, που ως γνωστό βοηθούν στη σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στις κοπέλες που εργάζονται στο σχολείο. Βοήθησε, ωστόσο κι εμένα ως νέα, να γνωρίσω και να έρθω πιο κοντά στις συναδέλφους. Επιπλέον, αυτά τα σεμινάρια αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελέσουν και στο μέλλον, για όλους και κυρίως για μένα, χώρο ανταλλαγής εμπειριών και κατάθεσης προτάσεων και ιδεών χωρίς αυτό να αποκλείει την ανταλλαγή περεταίρω ιδεών και προτάσεων στην καθημερινή επικοινωνία.

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, θα έλεγα ότι όλα αυτά που έζησα τους προηγούμενους μήνες ήταν πάνω από τις προσδοκίες μου. Τίποτα δε θα είναι εύκολο και αυτονόητο για μένα από δω και πέρα. Ανυπομονώ, ωστόσο, να συμβάλω κι εγώ στο διαφορετικό τρόπο με τον οποίο αυτό το σχολείο προσεγγίζει τη γνώση, τον βιωματικό, ο οποίος θα με βοηθήσει να εξελιχθώ κι εγώ η ίδια σαν άνθρωπος.

 
Τελευταία τροποποίηση στις Πέμπτη, 21 Αυγούστου 2014 14:26 Εκτύπωση E-mail